25 kwietnia 2018

Pomyślałem, że dzisiaj zaprezentuję fotografię zrealizowaną wczoraj podczas wizyty w Sejmie, na proteście Osób niepełnosprawnych. Ilustracja wydarzenia, do którego mam emocjonalny stosunek.

Konstrukcja optyczna użytego obiektywu z wypukłym szkłem pozwala realizować szerokie zdjęcia przy proporcjonalnie niewielkich przerysowaniach. Co nie oznacza, że nie będzie zniekształceń, szczególnie na krawędziach: zależało mi na płaszczyźnie reporterskiej wydarzenia, w szerokim kontekście. Dziecko patrzące w obiektyw jest kluczową postacią, życie wokół niego toczy własnym rytmem. Pani w rogu, podobnie do Pana w drugim rogu wypełnia rzeczywistość osoby niepełnosprawnej nienaturalnie usytuowanej w prowizorycznym „domu”. Otrzymane zniekształcenia po bokach uwypuklają irracjonalne okoliczności w której osoba niepełnosprawna nagle się znalazła- wyrwana z bezpiecznego otoczenia, które zna. Obiad, krzyżówka, w tle ktoś udziela wywiadu: sytuacja abstrakcyjna nawet w obiektywnych kategoriach zwykłego człowieka, specyficzna przestrzeń prywatna w przestrzeni publicznej (…)

Dlaczego taki obiektyw? Lubię to szkło, pozwala skomunikować widza z bohaterem ujęcia, nawiązać bliską relację, od-anonimować. Wymaga również od fotografa odwagi wejścia w intymną relację z Człowiekiem po drugiej stronie szkła.